Szachy w szkole

„Ktoś powiedział, iż życie jest za krótkie, żeby grać w szachy - ale to wina życia, nie szachów” - J. Napier

Nie bez przyczyny szachy uznaje się za grę godną cesarzy.
Nauka gry w szachy szczególnie w młodszym wieku szkolnym, dostarczając dzieciom rozrywki i zabawy jest doskonałą formą stymulowania ich rozwoju emocjonalnego i intelektualnego w wielu płaszczyznach. Najważniejsze z nich to:

rozwój zainteresowań - dziecko poznaje nową dyscyplinę, której istotą jest samodzielne, logiczne rozumowanie, łączące poszczególne elementy wiedzy w jedną harmonijną całość.
aktywność twórcza - specyfika gry w szachy wyklucza odtwórcze traktowanie jakiegokolwiek zagadnienia. Wszelkie próby bezmyślnego naśladownictwa skazane są na niepowodzenie. Dziecko samo kreuje wydarzenia na szachownicy i ponosi za nie odpowiedzialność.
rozwijanie pamięci i uwagi - główną umiejętnością w szachach jest zdolność zreasumowania każdej pozycji w sposób dynamiczny, w kategoriach najważniejszych jej elementów. Cała szachownica zostaje ukształtowana w przestrzenno-czasową postać, czyli wzorzec. Towarzyszy temu rozwój wyobraźni wzrokowej i koncentracji.
myślenie logiczno-wyobrażeniowe - ludzie myślą czasami za pomocą wyobrażeń, które są obrazami rzeczywistych doznań zmysłowych i ten właśnie rodzaj myślenia gra w szachy rozwija najpełniej.
rozwój pozytywnych sfer osobowości - szachy kształtują poczucie obiektywizmu, uczą uznawania prawd innych ludzi, tolerancji i reakcji na niepowodzenia
konsekwencja i wytrwałość w działaniu - dzieci mające kontakt z szachami zupełnie inaczej podchodzą do porażek. Zazwyczaj ponownie starają się rozwiązać określony problem i czynią to aż do skutku, podczas gdy inni rezygnują lub obniżają sobie skalę trudności.
aspekty wychowawcze - można je rozpatrywać w kategoriach kary i nagrody. Czymże innym jak nie karą jest przegrana? W dodatku wymierzoną natychmiast i adekwatnie do czynu. To samo można powiedzieć o nagrodzie, jaką bez wątpienia jest dla dziecka zwycięstwo, osiągnięte dzięki sile własnego umysłu.