Często, oglądając filmy widzimy sceny, gdzie główny bohater w heroiczny sposób oddaje swoje życie. Myślimy wtedy, że chcielibyśmy być tacy odważni i gotowi na poświęcenie. Niestety, nie zdajemy sobie sprawy, że aby uratować czyjeś życie nie trzeba wielkiej sceny i bojowego okrzyku. Pierwszego marca naszą szkołę odwiedziła wolontariuszka z Drużyny Szpiku, która uświadomiła nam jak niewiele musimy zrobić, by uratować przynajmniej jedno istnienie. Poznaliśmy historię założycielki fundacji, Anny, która swoją walkę przegrała, ale pozostała jako wzór walki i obrony życia, niekoniecznie swojego.
Każdy powyżej osiemnastego roku życia może zostać zapisany w rejestrze dawców. Niektórzy pewnego dnia otrzymają telefon z informacją, że właśnie mają okazję ocalić czyjeś życie. Niestety, dawców trzeba często szukać na całym świecie i nie zawsze są oni odnajdywani na czas. Jednak nie należy tracić nadziei, ponieważ według statystyk coraz więcej Polaków decyduje się podzielić swoim szpikiem z chorą osobą. Jest to możliwe na dwa sposoby. Jeden z nich to zabieg na sali operacyjnej, a drugi to pozyskiwanie komórek krwiotwórczych z krwi dawcy. Zabiegi są proste i bezbolesne, a ich efekty zostawiają ślad i w dawcy, i w biorcy. Kto wie, może na Was też kiedyś będzie czekał Wasz genetyczny bliźniak. Tylko od Was zależy, czy podzielicie się z nim częścią siebie. Należy pamiętać, że to nie jest chwilowa decyzja. Telefon może zadzwonić w każdej chwili od rejestracji do ukończenia pięćdziesiątego piątego roku życia.

Lena Krzemień​